Kuzeydoğu Çin'de bir ilçede doğdum ve annem beni doğurduğunda tek başıma oturdum ve bir eşeğe baş aşağı bindim, vahşi bir klinik buldum ve beni 200 yuan'a doğurdum. Doğum çok sorunsuz geçti, neredeyse çok fazla ameliyat olmadan ve doğrudan çıktı. Çocukluğumdan beri ağlamadım, sorun çıkarmadım, sağlıklıydım ve beni çocuk olarak yetiştirmek bir yetişkin yetiştirmek kadar endişesizdi ve kimseye sorun çıkarmadım. Benim çocukluğumda aile içinde hep kavga vardı, aile içi şiddet vardı, babam annemi bıçakla dövdü ve birkaç kez durdurmamı istedi, babam babamı 7 kez dövdü, dedem İngiliz anahtarı aldı ve ailedeki akrabalar tarafından durduruldu. KFC yemeye gücüm yetmiyordu ve yedi parça Dove çikolatası yemeye gücüm yetmediği için ağlardım. Tabii ki Wallace'a da param yetmiyor. Daha sonra, düşük benlik saygısı ve psikolojik gölgelerle, ilkokul ve ortaokulu geçirdi. Lisedeyken, babam borç içindeydi, aile mahvolmuştu ve ben boşanmıştım, her gün yeraltı dünyası tarafından toplanıyordum ve geceleri okuldan sonra eve gitmeye cesaret edemiyordum, bu yüzden ödev yazmak ve sorular sormak için internet kafeye gittim ve sabah saat 10'da borçlu olmak isteyenlerin artık korunmaması gerektiğini hissettim, böylece eve girebilirdim, evdeki ev uzun zamandır babam tarafından kaybedilmişti ve lisedeyken aylık 300 yuan kira ile bir bungalovda yaşıyordum. Nasıl kaka yaparım? Tabii ki, plastik bir torba aldım ve yere koydum ve çıkardıktan sonra, sabahları sık sık uyandım ve hamamböceği kulaklarıma ve gözlerime girdi. Üniversite giriş sınavına karışık bir şekilde girdim, toplam 98 puan düştüm ve Pekin'e gittim. Üniversiteye gittikten sonra, ailemle uğraşmak zorunda kalmadan nihayet normal bir insan olabileceğimi hissettim. Göz açıp kapayıncaya kadar lisans derecemden 2020'ye kadar mezun oldum, cebimde toplam 300.000 yuan'dan fazla param var ve ailem için bir ev satın aldım çünkü ailenin yaşayacak evi yok ve bir ev satın aldıktan sonra cebimde hala 3.000 yuan kaldı ve panikliyorum. Böylece beşimiz 90 metrekareden fazla bir evde yaşıyorduk ve dört ya da beş ay sonra babam ve babam kutulu öğle yemeği aldılar. Bana bir şey yapmadıkları için üzülmedim ya da ağlamadım, bu arada babam bana on binlerce dolar borç mirası verdi ve dedem bana çöp toplarken aldığı bir saat verdi. 20 ila 22 yıl arasında, çalışırken küçük bir iş yaptım ve 22 yıl içinde, Nisan ayında nihayet elimde beş ya da altı yüz bin tane daha vardı, bu yüzden NFT oynadım ve 40'tan fazla kaybettim, neden hepsini kaybetmedim, çünkü başka birine 100.000 yuan borç verdim ve ağladım, neden bu kadar mutsuzum? Başkasının borcunu ödemek için mi doğdum? Bugünlerde ilk finansal özgürlüğüme kavuştum, ancak zihniyetim mücadele ettiğim zamandan farklı ve artık yaşamanın benim için ilginç olduğunu düşünmüyorum ve öldüğümde para boşuna. Zorluk yok, zorluk yok, bugün ben yokum, sanırım önümdeki yol alçalan kanala gitmeliyim, bu kaçınılmaz, öğrenmesi kolay sekiz karaktere bağımlıyım, birkaç aydır falcılık, işlemin sonunu öğrenmek kolay. Şu anda enerji devletine ait bir işletmede çalışıyorum, bu eski drama kemiklerini yalamakla, her ay oyunlarımın provasını yapmakla, düşük maaşımı almakla ve oyunculuktan yorulduğumda ayrılmakla meşgulüm. O zaman ne yapacağımı bilmiyorum, ayda 10.000 yuan harcayamam, bir gün yaşamakla idare edemem, B çemberi, diski izliyorum, hala yükseliyor, yükseliyor, bir bant sorunu var, bir mesaj bırakabilirsin, yükselecek şeylere bakıyorum, ben de bir atış yapacağım ama disk umurumda değil. Sekiz karakterle ilgili sorunlar var ve bunları tartışmayı umuyorum. B çemberindeki arkadaşların hepsi yüksek kaliteli ve mükemmel arkadaşlardır ve hepsi de insandır.